De dovenschool

Dag allemaal,

Afgelopen dagen heb ik meegedraaid op de dovenschool St Johns. Dat was een hele speciale ervaring. Over twee jaar zal de dovenschool in Jiboro klaar zijn en van start gaan.
Ik heb heb na een aantal dagen al door dat daar heel wat bij komt kijken.
Ten eerste moeten de leraren, die daar les gaan geven de gebarentaal leren. Ik ben dapper begonnen en eigenlijk is het helemaal niet zo moeilijk. De gebaren hebben allemaal iets logisch. Het was wel heel speciaal toen ik na twee dagen al met een leerling wat kon communiceren. Het is fantastisch om te zien hoe goed deze kinderen het doen. Ik was de week ervoor op de primaryschool in Jiboro en daar werd hetzelfde aangeleerd als op de dovenschool in dezelfde klas. En mij viel op dat deze kinderen zelfs nog gemotiveerder zijn. Het niveau is hoog, er wordt goed lesgegeven. Naast horende leraren zijn er ook dove leraren.
Ten tweede moeten deze kinderen zich leren aanpassen. Ze maken veel ruzie, pakken dingen van elkaar af en hebben het gevoel dat ze steeds voor zichzelf moeten opkomen. Fascinerend hoe kinderen met gebarentaal ruzie maken met elkaar. En het lijkt me voor nieuwe leraren een enorme opgave om dit allemaal in gebarentaal op te lossen.
Als de bel om 2 uur gaat staan alle kinderen tegelijkertijd op. Geen idee hoe ze dat weten.
En als een dove juf op het bord schrijft gebeurt er achter haar rug zoveel. Alles in gebarentaal en de juf weet van niets. Dus als ze zich omdraait dan zijn er soms twee aan het vechten.
Ik ging er altijd van uit dat het op een dovenschool heel rustig zou zijn, maar dat is niet zo. Ze maken best nog veel geluid en doen van alles om je aandacht te trekken. Als het moet slaan ze met van alles op de tafels.
Ik heb de nieuwe onderwijzer voor de school in Jiboro ontmoet. Hij is erg vriendelijk en rustig en volgt nu een opleiding. Nu maar hopen dat zich veel sponsorouders gaan aanmelden zodat het onderwijs ook bekostigd kan worden.

Groeten van Mirjam